Ήταν μια φορά ένα παιδί.
Γεμάτο δημιουργικότητα. Γεμάτο φωτιά στην ψυχή.
Γεμάτο αγάπη.
Ζούσε με πάθος κι ενθουσιασμό την κάθε στιγμή.
Ένιωθε γενναίος, δυνατός κι ανίκητος.
Ήταν ένας αληθινός Πειρατής.
Έφτιαχνε τους δικούς του κανόνες.
Όριζε το δικό του παιχνίδι.
Ζούσε τη δική του υπέροχη ζωή.
Μεγαλώνοντας όμως η κοινωνία του έμαθε να είναι σαν τους άλλους. Να μοιάζει και να μην ξεχωρίζει. Να παρκάρει τα όνειρά του. Να μη λέει όχι και να μη δημιουργεί προβλήματα.
Στο σπίτι του έμαθαν να ακολουθεί τους κανόνες. Να προσαρμόζεται και να σκύβει το κεφάλι. Να είναι πρακτικός, ρεαλιστής και κανονικός.
Κι έτσι το παιδί πίστεψε αυτά που του είπαν. Βλέπετε ήταν καλό παιδί. Εγκατέλειψε τις τεράστιες δυνατότητες και τις γιγάντιες φιλοδοξίες. Και τελικά ξέχασε ότι ήταν Πειρατής.
Πηγε σχολείο. Διάβασε γερά. Δούλεψε σκληρά. Παντρεύτηκε. Έκανε παιδιά. Αγόρασε ένα μέτριο σπίτι σε ένα μέτριο δρόμο. Έτρωγε μέτριο φαγητό κι είχε μέτριους φίλους. Σκεφτόταν μέτριες σκέψεις κι ένιωθε μέτρια συναισθήματα. Έβλεπε μέτριες τηλεοπτικές σειρές. Έβγαζε μέτρια λεφτά. Ζούσε μια μέτρια ρουτίνα και μια μέτρια ζωή. Έκανε ακόμα και μια μέτρια κοιλίτσα..
Μεγαλώνοντας κι άλλο ξέχασε κι άλλα. Τον αριθμό του τηλεφώνου του. Το αγαπημένο του φαγητό. Πού ζούσε. Πώς λεγόταν η γυναίκα του. Πώς ήταν τα παιδιά του. Κάποια στιγμή ξέχασε και το δικό του όνομα.
Την τελευταία ώρα του πάνω στη Γη όμως θυμήθηκε ότι κάποτε ήταν Πειρατής. Κι έκλαψε. Έκλαψε πολύ. Και πόνεσε. Και μετάνιωσε. Αλλά ήταν αργά.
Από το ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ, ένα μάθημα Αξιών. Ένα μάθημα Ζωής που δημιουργώ μέρα με τη μέρα κι ονειρεύομαι να μπει σε όλα τα σχολεία από πολύ νωρίς. Για να μη λησμονήσουν ποτέ τα παιδιά μας ότι είναι Πειρατές. Για να μην παρκάρουν ποτέ τα όνειρά τους. Για να αποδεχτούν τη μεγαλειδώδη φύση τους. Για να αγαπήσουν τον εαυτό τους όπως είναι κι όχι όπως θα ήθελαν οι άλλοι να είναι. Όπως ο Όλιβερ, στο video που ακολουθεί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου