ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
Αλήθεια,πόσες φορές,πόσες ζωές,πόσα χρόνια,πόσες στιγμές,κοίταξες τα χέρια σου που κρατούν τους ανθούς της ζωής σου; Χέρια που έγιναν κλαδιά κι έδωσαν ανθούς;
Χέρια που για αιώνες, χρόνια,στιγμές, αναμόχλευαν, όργωναν,κι αφράτευαν το χωράφι της ψυχής για να δεχτεί κάθε στιγμή κι έναν καινούργιο σπόρο;
Αλήθεια,πόσες φορές το δάκρυ της θλίψης,του πόνου,του φόβου,της ανημποριάς………έτρεξε κι έγινε ρυάκι,για να ποτίσει,να δροσίσει το ζεστό και μαλακό χώμα της ψυχής σου;
Αλήθεια,πόσες φορές έσκυψες και κοίταξες βαθιά μέσα σου να δεις την ατέρμονη πάλη που γίνεται για να αναδυθεί μέσα από το παλιό,μέσα από το σκοτάδι η αγνή δύναμη της καινούργιας ζωής;
Αλήθεια,πόσες φορές έσκυψες ταπεινά και σιγά-σιγά,απαλά κι ανώδυνα σαν ένα βοτάνι πικρό ξερίζωσες τον θυμό,την θλίψη,την αμφιβολία,τον περιορισμό……..;
Αλήθεια, πόσες φορές φύσηξαν με ορμή και μανία οι αέρηδες του νου σου για να σπάσουν και να ισοπεδώσουν ότι εύθραστο και τρυφερό φρόντιζαν,μεγάλωναν και προστάτευαν τα χέρια σου;
Αλήθεια, πόσες φορές είδες τη λάμψη του δικού σου ήλιου που σε προσκαλούσε να λάμψεις,να υψωθείς,να νικήσεις την βαρύτητα και να φτάσεις σε αυτόν;Να γίνεις ήλιος,φως,ζωή;
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ;
Κι έτσι σιγά-σιγά, βήμα-βήμα,χωρίς να θυμάσαι πόσες αιώνιες στιγμές χρειάστηκαν… τα χέρια σου να γίνουν κλαδιά και τ’ακροδάχτυλα σου γέμισαν ανθούς.
Οι ανθοί της δικής σου ψυχής,της δικής σου ζωής.
Αυτό είναι το θαύμα
Ένα θαύμα που κρατάς στα πολύτιμα και ιερά σου χέρια.
Ένα θαύμα που είσαι εσύ.
Γιατί το θαύμα δεν είναι κάπου αλλού μακριά από εσένα.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
Γράφει η Ζωή Φωτάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου