«… Θα περάσεις μια ακόμα πύλη! Την περνάς, βρίσκεσαι στο δρόμο, η πύλη είναι μπροστά σου. Είναι μια πολύ μεγάλη πύλη, γιατί θα πρέπει να χωρέσει όλα αυτά που έχεις να πάρεις μαζί σου περνώντας… Είναι η Πύλη της Αφθονίας! Αυτό ζήτησες και τώρα βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου.
Κι εσύ προχωράς, περπατάς προς τη πύλη, και μια σταματάς, μια κάνεις ένα βήμα πίσω. Όμως για κάθε βήμα πίσω που κάνεις, θα πρέπει να κάνεις άλλα δέκα μπροστά. Και έτσι καθυστερείς την είσοδο σου! Καθυστερείς γιατί δεν έχεις μαζέψει τις αποσκευές που χρειάζεσαι, τα πράγματα που είναι απαραίτητα να πάρεις μαζί σου. Και δεν είναι άλλα, παρά η πίστη, η εμπιστοσύνη!
Αυτά είναι τα εφόδια, τα καύσιμα που θα σε σπρώξουν να περάσεις τη πύλη, γιατί χωρίς αυτά, οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν. Χωρίς αυτά, η θέληση σου εξασθενεί.
Η ευγνωμοσύνη και η ικανοποίηση που πηγάζουν από μέσα σου σε βοηθούν, πλησιάζεις τη πύλη, αλλά δεν την περνάς, γιατί σου λείπει η πίστη. Η ακλόνητη σιγουριά και η πεποίθηση ότι αξίζεις και μπορείς, να αποκτήσεις ότι θελήσεις! Η πίστη, όχι σε μας, αλλά στην δική σου δύναμη, να δημιουργήσεις ότι επιθυμείς.
… Γι αυτό, θα σου κάνουμε ένα δώρο, ένα μεγάλο δώρο! Θα σε αφήσουμε να περάσεις για λίγο την Πύλη. Μόνο για λίγο, όσο χρειάζεται για να πάρεις μια γεύση!
Μπορείς να περάσεις την Πύλη!
Τι βλέπεις;;; »
Με έκπληξη συνειδητοποίησα, ότι δεν μπορούσα να δω τίποτα. Μετά την είσοδο μου στη Πύλη, όλα χάθηκαν και μόνο φευγαλέα σχέδια και χρώματα άστραφταν μέσα στα μάτια μου.
- Δεν βλέπω τίποτα, είπα σιωπηλά, προσπαθώντας να καταλάβω, τι έκανα λάθος.
Καμιά απάντηση!
- Όμως νιώθω! σκέφτηκα ξαφνικά. Νιώθω όλο αυτό που είναι γύρω μου!
« Τι υπάρχει γύρω σου;»
- Αφθονία!!!
Πράγματι ένιωθα τόσα πολλά, που δεν μπορούσα να τα περιγράψω με λόγια. Τελικά υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς μόνο να τα νιώσεις, χωρίς να υπάρχει τρόπος να τα περιγράψεις. Όπως η γεύση ενός φρούτου ας πούμε! Πως θα μπορούσες να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν ξέρει τα κεράσια, τι γεύση έχουν! Μπορείς να πεις ότι είναι γλυκά, η πικρά η στυφά, αλλά πως ακριβώς να φέρεις την γεύση τους στο στόμα του, μονάχα με τα λόγια;
Δεν ήξερα τι υπήρχε γύρω μου, δεν ήξερα που ακριβώς βρισκόμουν, όμως ήμουν μέσα από την Πύλη της Αφθονίας, και η αίσθηση ήταν συγκλονιστική! Ένιωσα ότι τα έχω όλα, ότι δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο, ένιωσα τόσο γεμάτη και ευτυχισμένη!
« Νιώθεις λοιπόν, τόσο όμορφα και είσαι τόσο σίγουρη για την αίσθηση της Αφθονίας που αισθάνεσαι, παρόλο… που δεν βλέπεις τίποτα! Αυτό θέλαμε να καταλάβεις! Κράτησε αυτά τα συναισθήματα που έχεις τώρα, κλείδωσε τα μέσα σου και πάρτα μαζί σου στη καθημερινή σου ζωή.
Έτσι κι εκεί, η αφθονία είναι γύρω σου, αλλά εσύ δε την βλέπεις! Κι αυτό σε αποδυναμώνει. Μάθε λοιπόν ότι δεν χρειάζεται να δεις για να πιστέψεις.
Τα μάτια του προσώπου είναι υπέροχα εργαλεία για τις ανθρώπινες δραστηριότητες, όμως τα μάτια της ψυχής είναι εκείνα που θα οδηγήσουν στην είσοδο της Πύλης! Συνέχισε να νιώθεις αυτά που νιώθεις τώρα και δέξου με όλη σου τη καρδιά, αυτό που απλόχερα σου προσφέρεται τώρα και πάντα!
Και τώρα, θα σου δοθεί αυτό που ζήτησες…»
Και καθώς ήμουν συνεπαρμένη από όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα που πλημμύριζαν όλο μου τι είναι, μια ακτίνα φωτός άρχισε να κατεβαίνει από το πουθενά! Μια λαμπερή ακτίνα, με ένα τόσο παράξενο χρώμα, ένα χρώμα ανεξήγητο, όπως η γεύση του κερασιού που λέγαμε, που δεν μπορείς να τη περιγράψεις σε κάποιον που δεν το ξέρει!
Σαν να θέλεις να περιγράψεις το κόκκινο σε κάποιον που δεν το έχει δει ποτέ! Σήκωσα το χέρι μου και έπιασα την ακτίνα. Έγινα ένα με την ακτίνα και το φως έφτασε μέχρι τη καρδιά μου. Ένιωσα μια φωτιά να καίει μέσα μου, κι ένα απίστευτο βάρος ανάμεσα στα φρύδια μου.
« Τώρα πιστεύεις;;;»
Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα κλειστά μου μάτια. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Κάτι γινόταν εκεί, κάτι πολύ δυνατό! Πίστη, ευγνωμοσύνη, χαρά, ευτυχία, και μια αίσθηση, ότι ναι, τώρα πια, μπορώ να έχω τα πάντα!
- Ευχαριστώ….
Δεν θυμάμαι αν τo είπα από μέσα μου ή απ έξω μου! Αυτό που θυμάμαι η ευτυχία, η πληρότητα, και η αγάπη με την οποία μου δόθηκε το δώρο, αλλά η αγάπη με την οποία το πήρα! Τόση πολύ αγάπη…
« Τώρα ξέρεις ότι η αφθονία που ζήτησες είναι δική σου. Αρκεί να σηκώσεις το χέρι και να την πάρεις. Αρκεί με τα κατάλληλα εφόδια να περάσεις την Πύλη
Τώρα κατάλαβες, ότι γι αυτό έγιναν όλα! Γιατί για κάθε μεγάλη λύπη που περνάς, για κάθε στενοχώρια που μοιάζει αβάσταχτη, σε περιμένει μια ακόμα Πύλη! Και όσο μεγαλύτερη είναι η Λύπη, τόσο μεγαλύτερη είναι η Πύλη...!! Άλλωστε το έμαθες πρόσφατα! Δεν σου λέμε κάτι καινούριο, σου λέμε κάτι που ήδη ξέρεις και βλέπεις ότι μερικά πράγματα τα ακούς συνέχεια, ξανά και ξανά κάτω από διαφορετικές συνθήκες , μέσα από άλλα στόματα…
Αρκεί να το καταλάβεις, και να μην σε πάρει από κάτω η Λύπη, γιατί τότε ίσως κλείσει η Πύλη!!!...»
- Ευχαριστώ, με όλη μου τη καρδιά, με όλο μου το είναι… Ευχαριστώ…
Και όπως καθόμουν θέλοντας να παρατείνω όσο γίνεται την απόλαυση, μια ακόμα φωνή που δεν σήκωνε καμιά αντίρρηση ηχούσε στο κεφάλι μου…
« Σήκω και γράψε το…Σήκω και γράψε το ΤΩΡΑ!»
Ήταν ένα κατά τα άλλα συνηθισμένο, ζεστό μεσημέρι καλοκαιριού, που μετά από ένα δυνατό χαστούκι που έφαγα, ένα χαστούκι από αυτά που σε κάνουν να αναθεωρείς όλη σου τη ζωή , τις σχέσεις σου, τους φίλους και τα ιδανικά σου, έκλεισα τα μάτια και αναρωτήθηκα ακόμα μια φορά :
Γιατί το περνάω όλο αυτό; Γιατί συνέχεια πρέπει κάτι να μου συμβαίνει; Γιατί όλα γύρω μου καταρρέουν; Επιτέλους, δώστε μου μια απάντηση! Τι πρέπει να μάθω ακόμα; Γιατί… γιατί…γιατί....!!!
Και καθώς άρχισα να βυθίζομαι γλυκά μέσα σε μια όμορφη ζάλη, μια φωνή σταθερή και αποφασιστική, μια φωνή που δεν ήταν δική μου, αλλά ούτε και ξένη, άρχισε να ηχεί καθαρά μέσα στο μυαλό μου.
« Θα περάσεις μια ακόμα Πύλη…..»
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε! Ήταν σε μια στιγμή απόγνωσης, μια στιγμή, που απευθύνεσαι σε όλους όσους ξέρεις, αγγέλους, αρχαγγέλους, δασκάλους, στο Θεό… και λαχταράς μια απάντηση, ένα γιατί...!!
Και περιμένεις την απάντηση, χωρίς να ξέρεις αν θα έρθει, χωρίς να πιστεύεις τελικά ότι κάποιος μπορεί να σου απαντήσει!
Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος ήτανε, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω, αλλά ούτε και με ενδιέφερε. Ίσως ήταν ο Ανώτερος μου Εαυτός! Πάντως έχω την αίσθηση πως ήταν πολλοί! Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Αρχάγγελος Ουριήλ ήταν στη σκέψη μου όταν βάρυνε το τρίτο μου μάτι…
Αυτό που ξέρω είναι πως μας βοηθούν όταν το ζητάμε, πως είναι εκεί όταν τους χρειαζόμαστε! Πως οι άγγελοι, δεν είναι άπιαστα όντα που ζουν στα παραμύθια. Είναι αληθινοί, όσο είμαστε και εμείς και οι δονήσεις τους είναι μαζί μας και επεμβαίνουν όταν τους φωνάξουμε.
Τις προάλλες, η φίλη μου Ελένη που κάνει channeling, μου είπε: ''Βρήκα τίτλο για το νέο σου βιβλίο : ‘Οι άγγελοι περπατούν στη γη''.! Είπα λοιπόν : Μμμ… είναι πολύ ωραίο, ίσως όχι για όλο το βιβλίο, αλλά για κάποιο κεφάλαιο…
Και να που αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτή μου την εμπειρία και να της δώσω αυτό το τίτλο. Εκείνο το απόγευμα, γεμάτη συγκίνηση έστειλα μήνυμα στο φίλο και συν-δημιουργό του καινούριου μου βιβλίου το Μαραχήρ, και του ανακοίνωσα ότι μόλις έγραψα κάποιες σελίδες, οι οποίες δεν ήταν ακριβώς δικής μου έμπνευσης... και μάλιστα, με παρότρυναν να σηκωθώ και να το γράψω αμέσως !
Οι άγγελοι περπατούν στη Γη λοιπόν, και είναι έτοιμοι να μας στηρίξουν ανά πάσα στιγμή! Αυτή την εποχή, περισσότερο από ποτέ κάνουν αισθητή τη παρουσία τους, και δεν είναι λίγοι εκείνοι πού μπορούν πλέον να επικοινωνούν συνειδητά μαζί τους και να μεταφέρουν μηνύματα από την '' άλλη πλευρά του πέπλου ''.
Και όποτε η αμφιβολία, η οποιοδήποτε άλλο εμπόδιο πάει να σκιάσει τη πίστη μου, φέρνω στο μυαλό μου εκείνο το φώς, και νιώθω ξανά την ενέργεια στα χέρια μου.
Και νιώθω ακόμα τόσο τυχερή, που ''κάποιοι'' ασχολήθηκαν μαζί μου, και με πήραν από το χέρι για να μου δείξουν βήμα βήμα, αυτό που το περιορισμένο μου μυαλό δεν μπορούσε να δει :
Πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, και πως η Πύλη της Αφθονίας υπάρχει και είναι τεράστια, και μας περιμένει αν εμείς την αναζητήσουμε και δεν είναι πουθενά αλλού, παρά βαθειά μέσα μας, εκεί που ξέρουμε τι συμβαίνει, ξέρουμε που βρισκόμαστε, χωρίς να χρειάζεται να δούμε η να ακούσουμε για να πειστούμε !
Εκεί που τα συναισθήματα γίνονται όλα ένα, και εμείς, σαν ανθρώπινοι άγγελοι, αφήνουμε τα μάτια της ψυχής να δουν πιο καθαρά τις αληθινές μας ανάγκες, εκεί που οι αμφιβολίες και τα εμπόδια σβήνουν γλυκά και χάνονται, μέσα στη μοναδική ενέργεια που επικρατεί, την ειρηνική και δυναμική ενέργεια της αγάπης!
Περιοδικό Angels Voice
Λιάνα Τελειώνη, συγγραφέας
Reiki Master Teacher
Υπαρχουν οι Αγγελοι... Μας οδηγουν.. φτανει να κοιταξουμε βαθια μεσα μας..
ΑπάντησηΔιαγραφή