Αν έχεις κατακτήσει τον Δρόμο της Αγάπης, της Καρδιάς, τότε δεν μετράς τις φορές που έπεσες, αλλά πόσες κατάφερες να είσαι όρθιος, μέχρι να μην υπάρχουν πεσίματα στην αντίληψή σου, παρά μόνο ευκαιρίες να επιστρέψεις στην ολική Συνειδητότητα…
Η διττότητα είναι μια καθαρή επιλογή μας…Η επιστροφή στο Ένα δεν είναι ο δύσκολος Δρόμος, αλλά ο απλός…
Και ό,τι μας υπολείπεται από τούτη την απλότητα, είναι αυτό που νιώθουμε ένοχο, ενώ εκείνο είναι αυθεντικό…
Η ερμηνεία των πραγμάτων της Φύσης, κάνει την πεταλούδα όμορφη και την κάμπια άσχημη, ενώ, στην ουσία, το ένα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το άλλο…Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μέσα στην απλότητα της διαδικασίας του μετασχηματισμού και της αλχημείας…
Τι είναι εκείνο που ζει μέσα στην ψευδαίσθηση της ομορφιάς του ή της ασχήμιας του, άραγε?
Ο άνθρωπος χωρίς μνήμη δεν ξέρει ποιος είναι, από πού προήρθε και που κατευθύνεται…
Η Ζωή του ανθρώπου, έτσι όπως ξεκινάει εδώ στον Φυσικό Κόσμο, είναι σαν να τον πετάνε σε μια απέραντη έρημο και δεν ξέρει που να κατευθυνθεί...Χάνεται στο δεξιά, αριστερά, μπροστά και πίσω...
Κάποιοι προχωράνε αριστερά, και χάνονται...κάποιοι τραβάνε δεξιά και χάνονται επίσης...κάποιοι τραβάνε μπροστά, κάποιοι τραβάνε πίσω, κάποιοι μένουν ακίνητοι στην θέση τους...Όλοι τελικά χάνονται, εκτός από εκείνους που αποφασίζουν να κοιτάξουν στον Ουρανό για την πορεία τους στην Γη...
Το πάνω, δείχνει το κάτω...το μέσα, δείχνει το έξω...
Μέχρι να το πάρουμε είδηση, απλά περπατάμε χωρίς κατεύθυνση…
Και είναι τόσο απλό…Όποιον δρόμο και να πάρεις, όσο και να χαθείς, πάντα όλες οι συμπτώσεις θα σου δείχνουν την επιστροφή σου σε Εσένα…
Για να θυμηθείς ποιος Είσαι, χρειάζεται να ξεχάσεις αυτό που σου είπαν να γίνεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου